Z życia.

Budzę się, nie wstaję, nie wiem po co.
Staram się dalej zasnąć, zasypiam.
Po godzinie się budzę i tak z 3 razy.
W końcu dobudzam się i rozkładam po całym łóżku,
w żadnej pozycji, nie jest mi wygodnie.
Wkurzam się, bo nie umiem znaleźć sobie miejsca.
Wstaję, idę skorzystać, myję ręce, wracam
i rozkładam się na sofie w salonie.
Nie chce mi się jeść, oczy mnie bolą od światła.
Czuję się strasznie zmęczona, każda, wymyślona czynność,
przypomina mi, o tym, jak źle się czuję.
Cała się trzęsę, biorę tabletki,
odpalam lampkę, wdycham ją spokojnie.
Biorę czekoladowe mleko, z lodówki,
zapalam papierosa, załączam lapka.
Sprawdzam, czy ktoś, mnie czyta,
czy ktoś, mnie rozumie, czy ktoś, ma jak ja?
Puszczam muzykę, uzbieraną w jeden folder,
sam hip hop, ale z przesłaniem, najczęściej.
Opisują moje uczucia i emocje, których chwilowo,
nie umiem czytać, ani wyrażać.
Słucham i myślę, czemu jest, tyle niezrozumianych osób?
Depresja, najczęściej dosięga facetów.
To zrozumiałe, od małego, mu wpajają, że ma nie być pizda.
Emocje, da się czasowo ukryć i utrzymać,
ale jeszcze nikt z nimi na końcu, nie wygrał.
By je ulotnić, kobiety płaczą, faceci krzyczą,
rozmowy zanikają, przy ewolucji czatu.

-Wronged.